Շատ հետաքրքիր միտում է նկատվում սոցցանցերի ադրբեջանական տիրույթում։ Պատերազմի վերաբերյալ ադրբեջանական պետական քարոզչական ապարատի աճող հռետորաբանության ֆոնին բազմաթիվ օգտատերեր սկսել են նման նյութերի տակ գրել, որ իրենց պատերազմ պետք չի, որ սա ամբողջությամբ ապատեղեկատվություն է, պարզ է, որ Հայաստանը չի գնում պատերազմի, այլ՝ Ադրբեջանը։ Մեկն անգամ նշել էր, որ միշտ էլ խաղաղության մասին քննարկումներն Ադրբեջանն է տապալել։ Մի խոսքով, անգամ ադրբեջանական հանրությունը սեփական իշխանության ստերին այլևս չի հավատում ու, մեծ հաշվով, հոգնել է Ադրբեջանի բռնապետական վարչակարգի ձեռքին գործիք լինելուց։

Դուք պատկերացնու՞մ եք, թե ինչ նախագծեր կարելի էր իրականացնել 7.5 միլիոն դոլարով: Կարելի էր ներգրավել լուրջ պրոֆեսիոնալների, պատրաստել ֆիլմաշար մեր պատմության, մեր ինքնության մասին և ներկայացնել աշխարհին...

Հայաստանի ՊՆ-ն՝ քայլած ուսուցիչ նախարարով, նախարարի՝ նախկին ոստիկանապետ, Երևանի նախկին քաղաքապետ, ֆինանսիստ տեղակալներով, նախարարի ջահել, սիրուն աղջիկ խորհրդականով, փոխանակ Ադրբեջանի կողմից խիստ հավանական հարձակմանը նախապատրաստվի, շարունակ հերքումներ է տալիս...

Սրանց նույնիսկ «խաղաղությունից» է պատերազմի հոտ գալիս: Նայում ես՝ իբր «խաղաղություն» է, խորանում ես՝ մեջը տեսնում ես պատերազմ:

ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփի խորհրդական Մայքլ Ուոլցն Ադրբեջանից պահանջել է այնտեղ պահվող հայ «բանտարկյալների» ազատ արձակումը։

Մարդկության պատմությանը մշտապես ուղեկցող տենդենցը հարաբերականորեն թույլերի ուժերի միավորումն է համեմատաբար ավելի հզորի ուժերին հավասարակշռելու կամ դրանց գերազանցելու համար։

Շուտով ԱԺ-ն քննարկելու է պատգամավորներ Աղազարյան Հովիկին և Մարգարյան Տարոնին անձեռնմխելիությունից զրկելու հարցը:

Բառագիտությունը փաստում է, որ «կաշառք» բառը ծագել է «կօշիկ» բառից, իսկ հին հայերենում (անհիշելի ժամանակներից) կօշիկ-ը, բացի ոտնաման նշանակելուց, ունեցել է նաև «վարձք-վարձատրություն» իմաստը:

Ինչքան էլ ցրվես, ինչքան էլ ուրիշ բաների մասին մտածես, մեկ ա՝ ժամանակ առ ժամանակ սիրտդ սկսում ա ծակել։ Ո՜նց մոռանաս պատերազմը, ո՜նց մոռանաս մեր զոհերին, ո՜նց մոռանաս մեզ կրծող վիշտը։ Ու էդ պահերին մի երկու բառ եմ գրում՝ տխուր, լացկան, որ սիրտս մի քիչ թեթևանա։

Ամբողջ աշխարհի կոնֆլիկտային գոտիների միջև դիվանագիտական թեժ փոխհրաձգություն է ընթանում, անմասն չենք նաև մենք՝ երկու օր է ոխերիմ հարևանները լուր են նետում, թե ՀՀ-ից կրակում են իրենց վրա (առաջին հարացքից ուզում ես ասել՝ աղոթել տվեք ձեզ, ինչպե՞ս կարող է Պապիկյանի բանակից որևէ մեկը կրակել Ադրբեջանի ուղղությամբ, բայց էստեղ մտաբերում ես 44-օրյայի հրադադարների խախտումը, որ, ինչպես հետագայում պարզվեց, նփ-ի նախաձեռնությամբ էր տեղի ունեցել, չնայած այն բանին, որ նրան պատերազմի դեռ 4-րդ օրվանից զգուշացրել էին, որ ուժերի և ռեսուրսների հսկա դիսբալանս կա, և որքան շուտ ավարտվի պատերազմը, այնքան մեր օգուտն է):